Ik was tussen de 11 en 12 jaar toen ik mijn opwachting maakte in het wielerpeloton. Op dezelfde leeftijd uploadde ik mijn eerste website: een fan-site van het computerspel FIFA. Bezoekers konden verschillende materialen voor FIFA downloaden (shirts, stadions etc.) op de site. Het begin van mijn hobby was begonnen.
Na een aantal jaren wielrennen, won ik mijn eerste prijzen en de eerste enveloppen met wat geld kwamen binnen. Ik besloot om een eigen site te maken om te bloggen over de wedstrijden die ik had gereden. Ook begon ik foto’s van die wedstrijden op mijn site te plaatsen.
Om de zoveel maanden tijd was ik mijn eigen site alweer zat en vernieuwde ik hem met de nieuwe technieken die ik in die tijd bijleerde. Ondertussen kwam ook (oud)stadsgenoot en profwielrenner Jos van Emden naar mij toe om een website voor hem te bouwen. Naast het fietsen en website bouwen zat ik ook gewoon op school: VMBO (kaderberoeps onderwijs). Ik volgde dan wel de ICT-sector vakken, maar school vond ik niet interessant. Ik stak liever mijn tijd in wielrennen en nog liever in het bouwen van websites.
Het fietsen ging steeds beter, ik reed steeds grotere wedstrijden. Tussen de 16 en 18 jaar reed ik wedstrijden in Duitsland, Kroatië, Frankrijk en België. Ik pakte één overwinning in die tijd, maar in veel koersen zat ik in de kopgroep. Trainen deed ik niet zoveel, omdat ik liever achter de computer zat om websites te bouwen.
Ondertussen had ik meer wielrenners als klant en ook vrienden en familie kwamen naar mij toe. Ik was ook nog eens nipt geslaagd voor mijn VMBO diploma en ik zat nu op het Grafisch Lyceum Rotterdam. De opleiding die ik volgde heette MBO Mediatechnologie en natuurlijk had dat te maken met websites.
Met het wielrennen ging het na mijn 18e wat minder. Ik moest trainen om het hoge niveau te halen om mee te kunnen doen. Daar had ik geen zin in, want ondertussen kreeg ik het met websites maken drukker en drukker. Op school deed ik net als voorgaande jaren niet heel veel en was altijd een bespreekgeval om over te gaan naar het volgend jaar, maar toch haalde ik mijn opleiding in vier jaar.
Het was tijd om mijzelf als 20 jarige jongen in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Ik moest namelijk af en toe klanten voorbij laten gaan omdat ik ze geen factuur kon sturen. Daarnaast besloot ik, na 20 jaar niks doen aan school, een HBO studie te doen. Ik verhuisde dus in juli 2009 naar Groningen voor de opleiding Communicatiesystemen op de Hanzehogeschool Groningen, wat ook weer te maken had met (nieuwe) Media.
De fiets hing ondertussen steeds vaker aan de wilgen, dus het wielrennen zal nooit mijn beroep worden. Met websites maken maakte nog steeds een kans, dit kwam vooral omdat ik het tijdens mijn studie drukker en drukker kreeg. Gelukkig had ik het in mijn eerste jaar niet heel druk op mijn studie en kon ik mij wat focussen op mijn onderneming. Mijn P haalde ik ook netjes in 13 maanden.
Ik merkte dat ik het ondernemen ontzettend tof vond: nieuwe mensen leren kennen, toffe dingen maken en doen. Maar in mijn derde jaar kreeg ik het drukker en drukker en kwam school er onder te lijden. Want zeg nou zelf: een schoolopdracht of een opdracht waar je een leuk zakcentje mee kunt verdienen. Die keus is snel gemaakt. Ik heb nooit voor een schoolopdracht gekozen en dat bracht mijn studie in de problemen. Mijn opmerking dat ik een studerende ondernemer was in plaats van een ondernemende student, viel ook
bij sommige docenten niet in goede aard. De kloof tussen mij en mijn school werd steeds groter. Ik voelde mij in 2012 misschien nog maar 10 procent student en dus begon de twijfel toe te slaan of ik nog wel door moest gaan met school. Na maanden twijfel heb ik de knoop doorgehakt. De meeste personen om mij heen zeiden dat ik het beste gewoon mijn school kon afmaken, maar ik heb besloten om een tweejarige pauze te nemen.
Zie het als iemand die prof-wielrenner wil worden. Deze stopt ook met school en zet een aantal jaar alles op alles om van zijn hobby een beroep te maken. Dit ga ik de komende twee jaar ook doen. Ik ben namelijk niet het persoon dat zich kan focussen op meerdere dingen. Lukt het, dan zien ze mij op school nooit meer terug. Lukt het niet, dan moet ik mij toch weer student voelen en mijn school afmaken.
Dus vanaf nu ben ik full-time zzp-er. Ik ben er klaar voor: laat nieuwe opdrachten en klanten maar komen.